در قديم لوازمی که از طرف داماد خريداری و قبل از مجلس عقد به خانه عروس فرستاده می شد چند کله قند ، يک کيسه حنا ، يک آيينه ، مقداری لباس ، کفش و چادر برای عروس بوده است اين لوازم صبح روز عقد در چند مجمعه گذاشته و همراه مطرب توأم با رقص و پايکوبی به خانه عروس فرستاده می شد و خانواده عروس هم متقابلاً يک قواره فاستونی و مقداری پارچه کالا و دبيت و يک پيراهن برای داماد پس فرستاده می شد اين مراسم ديگر در ميمه منسوخ شده و در حال حاضر چند روز قبل از مراسم عقد داماد و عروس با چند زن از خانواده داماد و چند زن از خانواده عروس برای خريد وسايل عقد که شامل لباس ، طلاجات مانند انگشتر ، گوشواره ، گلوبند ( سرويس ) ، ساعت و وسايل آرايش و آيينه و شمعدان برای عروس و مقداری لباس يا پارچه برای خانواده عروس و همراهان به عنوان سرخريدی خريداری می شود .

از طرف عروس نيز يک حلقه نامزدی ، يک ساعت و اخيراً نيز يک گلوبند ( شمايل ) برای داماد خريداری می شود در برگشت افرادی که همراه داماد و عروس رفته بودند به خانه داماد رفته و مورد پذيرايی قرار می گيرند و وسايل خريداری شده بعد از نمايش برای آنهايی که نديده اند در خانه داماد می ماند تا صبح روز عقد چندنفر از خانواده و بستگان داماد کادو شده و همراه با يک جلد قرآن مجيد و مقداری گز و شيرينی به خانه عروس می برند .